Mensen zijn prachtig!
Daar zijn wij bij Museum of Humanity heilig van overtuigd. Om dat te ontdekken moet je soms wel even je best doen. Het helpt enorm als je met aandacht naar de ander kijkt en luistert. Zodra je dat doet, ontdek je dat ieder mens een verhaal heeft dat ertoe doet en bijzonder is. Niet voor niets noemen wij ieder mens een meesterwerk.
Jammer genoeg hebben we daar vaak te weinig oog voor en dat is niet oké. Want daardoor raken we elkaar meer en meer kwijt, ontstaat er ruimte voor polarisatie en blijft er veel moois verborgen. Met alle nare gevolgen van dien.
Juist daarom staat Museum of Humanity bewust stil bij onze medemens. We maken portretten, vertellen persoonlijke verhalen en nemen je mee op avontuur in hun wereld. Of liever, ónze wereld, want tenslotte zijn we allemaal onderdeel van… de mensheid! Om het mooie en het moeilijke van het leven te omarmen – elkaar te omarmen. Want daar heeft onze tijd behoefte aan. Zodat zich vanuit die kwetsbare ontmoeting nieuwe deuren openen. Hoe dit begon? Met de droom van één man…
In 2001, tijdens een reis in Vietnam, droomt Ruben over een vervallen ‘museum der mensheid’. Dit motiveert hem om wereldwijd mensen puur en waardig te fotograferen tegen een zwarte achtergrond. Wat begon als de droom van één fotograaf groeide uit tot een beweging om de waardigheid van ieder mens te laten zien die nu actief is binnen bedrijven, scholen en op straat in binnen- en buitenland.